Παρασκευή 26 Φεβρουαρίου 2010

Εξαιτίας μίας φίλης(που την ευχαριστώ και δημόσια)...

Την παρακάτω "εξομολόγηση" αποφάσισα να την κάνω εξαιτίας μιας πρόσφατης ανάρτησης που διάβασα σε φιλικό blog.Ποτέ δεν τα είχα γράψει κάπου και πιστεύω πως ήρθε το πλήρωμα του χρόνου.

Το 2001 τον Σεπτέμβρη παρουσιάστηκα στην Πολεμική Αεροπορία.22 Σεπτεμβρίου με παίρνει τηλέφωνο ο πατέρας μου.Ο παππούς μου,και πατέρας του,μπήκε στο νοσοκομείο για κάτι απλές εξετάσεις.Ήταν υγιέστατος.Στα 99 περίπου χρόνια του και υγιέστατος.Έμενε στην Χαλκίδα στο σπίτι του,το πατρικό του πατέρα μου,είχε και κήπο που τον καλλιεργούσε και ζούσε υγιεινά για αυτό δεν χρειάστηκε ποτέ μπαστούνι.Για αυτό δεν είχε ποτέ φαλάκρα και όλα τα δόντια του.Μέχρι λίγα χρόνια πριν πεθάνει έκανε δυο μπάνια την ημέρα ξεκινώντας από Απρίλη-Μάη και φτάνοντας μέχρι Οκτώμβρη.Περίπου 240 μπάνια τον χρόνο!Και για να πάει στην παραλία,με τα πόδια πάντα,ο δρόμος απότομος.

Με τα χίλια ζόρια του βρήκαμε μία γυναίκα να τον βοηθάει,στα τελευταία χρόνια της ζωής του,γιατί εκείνος δεν ήθελε.Είχε μάθει να ζει μόνος του.Την γυναίκα του την είχε χάσει πολλύ νωρίς,από Καρκίνο,όταν ο πατέρας μου ήταν 19.Μετακόμισε μαζί του μία Θεία του πατέρα μου,αδελφή της γυναίκας του,όταν εμεινε χήρα και για κάμποσα χρόνια ζούσαν μαζί.Μέχρι που εκείνη απεβίωσε πρώτη.

Το σπίτι του παππού μου ήταν από τα πιο όμορφα σπίτια και με πολλύ ωραίο κήπο!Έχω υπέροχες αναμνήσεις από εκεί.Το μόνο που μου έμεινε από εκεί είναι τα ημερολόγιά του παππού μου,ένα κλειδί της εξώπορτας και το κρεββάτι που κοιμάμαι στο εξοχικό μου.Ένα κρεββάτι παμπάλαιο με αρχαίο στρώμα που,για συναισθηματικούς,και μόνο λόγους,λόγους δεν αφήνω κανέναν να το πειράξει.Οι γονείς μου με χιλιοπαρακαλάνε να το αλλάξουμε αλλά δεν σηκώνω κουβέντα.

Το,δυστυχώς,είναι ότι ο πατέρας μου με τα αδέλφια του αποφάσισαν να το δώσουν αντιπαροχή και στην θέση του υπάρχει μία πολυκατικοία.Και δεν υπάρχει ούτε μία φωτογραφία του σπιτιού αν εξαίρεσεις μία ασπρόμαυρη από τον Μάιο του 1936 που ήταν ακόμα...οικόπεδο και κάνανε έναν αγιασμό στα θεμέλια για να πάει καλά η οικοδομή.

Από πείσμα άργησα πολύ να πατήσω στην οικοδομή για να δω πως πάει.Γιατί ήμουν εντελώς αντίθετος με την αντιπαροχή για συναισθηματικούς λόγους.Αυτό που θα μετανιώνω πάντα είναι που δε το έβγαλα φωτογραφίες πριν το γκρεμίσουνε.Δεν υπάρχει καμία πρόσφατη φωτογραφία του.

Δεν ξέρω τι με έκανε να πω όλα αυτά.Δεν τα έχω πει πουθενά εκτός του στενού οικογενειακού μου περιβάλλοντος.Απλά μου ξαναήρθαν στη μνήμη με το που διάβασα την τελευταία ανάρτησή στο φιλικό μου blog.Όχι ότι τα είχα ξεχάσει ποτέ.Οι ευχάριστες μνήμες ποτέ δεν λησμονιούνται.Υπάρχουν πάντα σε κάποιο συρταράκι του μυαλού σου για να τις ανασύρεις όποτε νιώθεις ανάγκη να χαμογελάσεις λίγο.

"Έφυγε" σε μία δύσκολη περίοδο της ζωής μου.Μόλις 19 μέρες αφού είχα παρουσιαστεί στο Κέντρο Εκπαίδευσης στην Τρίπολη και ήμουνα ακόμα σε περίοδο προσαρμογής και ψυχολογικά όχι στα καλύτερά μου.


Τον παππού μου δεν θα τον ξεχάσω ποτέ.Και δεν θα πάψω να τον αγαπάω ποτέ!Έχω πράγματά του που μου τον θυμίζουν εξάλλου εκτός από τις αναμνήσεις.Και μία φωτογραφία στο πορτοφόλι μου.

Δεν ξέρω ποιον ενδιαφέρουνε όλα αυτά αλλά χαίρομαι που βρήκα ένα μέρος να τα γράψω.

15 σχόλια:

  1. Πολύ ευαίσθητη και τρυφερή ανάρτηση, ότι γράφεις είμαι σίγουρη πως θα αγγίξουν πολλούς!
    Θυμάσαι τι σου έλεγα κάποτε; Μόλις κάνεις την αρχή, η έμπνευση θα έρχεται μόνη της!
    Καλό σου Σ/Β και ΑΦ, φίλε μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Καλό είναι ότι νιώθουμε να το εξωτερικεύουμε... έτσι απαλύνουμε λίγο τον πόνο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Εγώ θα πω μονάχα ευχαριστώ! :)

    Καλό βραδάκι και καλό ξημέρωμα!

    Υ.Γ. θα ψάξω να βρω κάτι λιγάκι παλιό που είχα γράψει και να το βάλω και δω σχετικό με όλα αυτά και την κουβέντα μας..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Μια βαθιά πίκρα βλέπω στα λόγια σου και σε καταλαβαίνω.
    Καλά έκανες και τα έγραψες, δεν απαλύνονται τα συναισθήματα, αλλά ελαφραίνουν λίγο.

    Καλό ξημέρωμα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. χαίρομαι για το νονό... που γράφει απλά και αγαπημένα ...βάζοντας το χέρι επάνω στην πληγή...για πράγματα δικά του,καθημερινά...
    ΑΦ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Στεφανία μου!Γλυκία μου Νεραιδούλα!Εμενά μου φτάνει να αγγίξουν λίγους και καλούς!Πάντως σε αυτό εδώ το "σπίτι" όλοι οι καλοί χωράνε!

    !!ΦΑΣΜΑ!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Φίλτατε συννονόματε μπορεί να με έχεις κάνει "Θηρίο" (:-)) αλλά "βρυχάμαι" μόνο όταν νιώθω πως έχω κάτι να πω.Και άμα βλέπω ότι αρέσει στους !!ΑΦ!! μου "βρυχάμαι" και από την χαρά μου!

    !!ΑΦ!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Τρελοφωτινοαστεροφιλενάδα μου θα είμστε σε επαφή!Να χαμογελάς πάντα!

    !!ΑΦΜ!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Thalassenia μου καλώς όρισες στο σπιτικό μου!Χαίρομαι που έχομε κοινή καταγωγή!Πίκρα εν μέρη ίσως αλλά οι χαρούμενες αναμνήσεις ειναι πολλύ περισσότερες!

    Να είσαι πάντα καλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Εγώ να δεις πως χαίρομαι για το βαφτηστήρι μου!

    !!ΦΑΣ!!Μαύρης σοκαλάτας(που είναι πιο υγιεινή!).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Πόσο δίκιο έχεις καλό μου βαφτηστήρι.
    Άργησα πολύ να περάσω από εδώ και δεν θέλω ούτε καν να σκέπτομαι την αμέλειά μου.
    Ορισμένες φορές γινόμαστε σκληροί με όσους αγαπούμε και ξέρουμε πως και εκείνοι μας αγαπούν, επειδή νοιώθουμε τη σιγουριά της αγάπης τους.
    Χαίρουμε πολύ που διάβασα για τον αγαπημένο σου παππού. Εγώ δεν γνώρισα κανένα παππού παρα μονάχα μια γιαγιά. Έχω γράψει και εγώ για την γιαγιά μου εδώ, σε μια πολύ παλιά ανάρτηση. "Τα γυαλιά της Γιαγιάς"
    Όλη η παιδική μου ζωή περιστρέφεται γύρω από τη μακρυά νησιώτικη φούστα της.
    Ακόμα και τώρα, όταν πέφτω, νομίζω αρπάζομαι από τη φούστα της για να σηκωθώ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Καλό μου Fractal!Εγώ παρόλο που μεγάλωσα σε νησί δεν αισθάνομαι νησιώτης.Γιατί,λόγω της γέφυρας,πηγαίνω στην Εύβοια πάντα με το αμάξι!Αν δεν πας με πλοίο σε νησί δεν καταλαβαίνεις ότι πας σε νησί!

    Τη φοπύστα της γιαγιά σου μην την αφήσεις ποτέ!

    !!ΑΦ!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Ομολογώ ότι άργησα να περάσω από το σπίτι σου,είναι αλήθεια ότι χάνεσαι στη μπλογκόσφαιρα.
    Τρίπολη λοιπόν και το σπίτι του παππού μου ,οι περιγραφές ακριβώς ίδιο με του δικού σου παππού,στο πως χήρεψε στο πως ζούσε μόνος στο χωριό .Μια διαφορά υπάρχει το σπίτι του υπάρχει ακόμη ανακαινισμένο,περιποιημένο,όμως η θειά μου και νύφη του, έκοψε τις μυγδαλιές ,έκοψε τη κληματαριά,γκρέμισε το τζάκι του σπιτιού γιατί της λέρωναν την αυλή και το σπίτι...Η Μνήμη άσβεστη βάτος...Ο παππούς Mιχάλης έχει πεθάνει αλλά Ζει.
    Ο έγγονός του Mιχάλης Καρλής

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. εξαιρετική γραφή με συναισθημα,που θα σε παρακαλουσα ,να συνεχισεις να μας την προσφέρεις απλώχερα.
    σ ευχαριστω που υπάρχεις !

    ΑπάντησηΔιαγραφή