Πέμπτη 24 Σεπτεμβρίου 2009

Ανεκπλήρωτα Όνειρα

Σας έχει τύχει πότε να είχατε την επιθυμία να γνωρίσετε ανθρώπους ή να επιθυμούσατε να έχετε ζήσει κάποιες καταστάσεις αλλά χάσατε την ευκαιρία επειδή...αργήσατε να γεννηθείτε;

Να γίνω λίγο πιο κατανοητός φίλοι μου. Είμαι ένας νέος άνθρωπος αλλά οι προτιμήσεις σε διάφορους τομείς και κυρίως στην μουσική είναι πιο πίσω από την εποχή μου. Μακάρι να μπορούσα να είχα δει ζωντανά τον Στράτο Διονυσίου να τραγουδάει τις μεγάλες επιτυχίες του και να του έσφιγγα το χέρι. Τον Νίκο Ξυλούρη στο Μεγάλο μας Τσίρκο ή όταν τραγουδούσε μαζί με τους φοιτητές έξω από το Πολυτεχνείο. Και να του έλεγα ένα μεγάλο ευχαριστώ.

Μακάρι να είχα ζήσει τη λεγόμενη χρυσή εποχή του Ελληνικού Κινηματογράφου. Να είχα δει στο πανί όλες αυτές τις μεγάλες ελληνικές ταινίες. Που τις έχουν παίξει σήμερα τα κανάλια δεκάδες φορές και έχουν χάσει κάτι από τη μαγεία τους λόγω επανάληψης συχνής.

Ταινίες όπως το "Ορατότις Μηδέν" του Νίκου Φώσκολου με τον αείμνηστο Νίκο Κούρκουλο ήρωας να καίει τα υπάρχοντά του και να ακούγεται,σε πρώτη εκτέλεση,το <<Βρέχει φωτιά στη Στράτα μου>>. Να μπορούσα να αντικρίσω τις αντιδράσεις του κοινού μπροστά σε μία από τις καλύτερες σκηνές του Ελληνικού Κινηματογράφου. Κατά τη γνώμη μου μία καλή ταινία χάνει πολύ από τη μαγεία της στην τηλεοπτική της μετάδοση. Το <<πανί>>έχει τη δική του μαγεία.

Μην νομίζετε ότι είμαι αχάριστος φίλοι μου. Οι σχεδόν τρεις δεκαετίες που έχω ζήσει μου έχουν δώσει απίστευτα ωραίες αναμνήσεις. Να ακούω μικρό παιδί τον Αντώνη Καλογιάννη να τραγουδάει <<Σαν τα περιπολικά>> η τον Γιάννη Καλατζή το Δελφίνι-Δελφινάκι.

Να ακούω τα Στρουμφάκια σε κασσέτες. Από τα καλύτερα παιδικά τραγούδια που είχαν βγει τη δεκαετία του 80.

Να κάθομαι οκλαδόν μπροστά στη τηλεόραση και να πέφτει το σήμα του πρώτου <<Ουράνιου Τόξου>>.Πολύ μου άρεσε ό Φώντας Λαδοπρακόπουλος. Περίεργο,μου φαινότανε,μια κούκλα που μιλάει!!!

Να ακούω ξανά και ξανά τον Δίσκο του αγαπημένου μου Παραμυθά. Μία φωνή τόσο οικεία και αγαπητή. Που επιτέλους μετά από τόσα χρόνια απέκτησε σάρκα και οστά και είχα τη μεγάλη ευτυχία να τον γνωρίσω από κοντά!!

Εκεί γύρω,στα 1995,να ανακαλύπτω τη μεγάλη σύγχρονη λαϊκή φωνή που λέγεται Πασχάλης Τερζής.Η Θεσσαλονίκη έχει βγάλει πολλούς αξιόλογους τραγουδιστές.


Η θητεία μου στην Π.Α.18μηνο μεν αλλά με πολλές ωραίες αλλά και λιγότερο ωραίες στιγμές. Πάνω από όλα ο στρατός είναι μεγάλο σχολείο. Σε πολλούς τομείς.

Το να κάνεις πραγματικούς φίλους. Μπορεί να μου πήρε κάποια χρόνια αλλά κάλλιο αργά παρά ποτέ που λέει και ο σοφός λαός μας. Φίλοι σου,πραγματικοί,Μπορεί να είναι αγαπημένα και κάποια πρόσωπα που δεν έχεις δει ποτέ από κοντά. Αλλά με τα γραφόμενά τους έχουν αγγίξει την καρδιά σου.

Δημήτρη μου μη σταματάς να γράφεις σε χρόνο Ενεστώτα και να μη ξεχνάς ότι στα υπόγεια είναι η θέα.

ΝατασσσΆκι φιλενάδα μου απλά σε ευχαριστώ. Για όλα.

Φωτεινό Αστεράκι. Μη σταματήσεις να χαμογελάς και να μας... φωτίζεις. Συνέχισε να είσαι χαμογελαστή και χαρούμενη. Το έχω ανάγκη.

Μαρία-Φεγγαρένια τα φιλιά μου.

Καλή μου Μάγισσα Νεράιδα του Βοσπόρου δε ξέρω με τι λόγια να εκφράσω την αγάπη μου και το σεβασμό μου φίλη μου. Απλά ευχαριστώ.

Και τελευταίο άφησα τον καλύτερο. Κύριε Νίκο Πιλάβιε Παραμυθά μου να είσαι καλά. Συνέχισε να μας ταξιδεύεις σε κόσμους παραμυθένιους. Με την μοναδικό σου τρόπο. Και την τόσο απαλή και γλυκιά φωνή σου.

Το παρόν λογύδριο είναι αφιερωμένο σε όλους τους Αγαπητούς Φίλους μου που με <<πίεσαν>> να γράψω και με παρότρυναν ξανά και ξανά. Ευχαριστώ για την Ιώβεια υπομονή σας. Ελπίζω να ανταποκρίθηκα στις προσδοκίες σας.


Εις το επανιδείν φίλοι μου

Κυριακή 6 Σεπτεμβρίου 2009

Πρώτη φορά.

Την ιδέα μου την έριξε μια φίλη.Και σήμερα αποφάσισα να το κάνω.Δε ξέρω γιατί.Θα δείξει στη πορεία.Ακόμη ειμαι στο ψάξιμο.Αυτό είναι το blog μου