Παρασκευή 26 Φεβρουαρίου 2010

Εξαιτίας μίας φίλης(που την ευχαριστώ και δημόσια)...

Την παρακάτω "εξομολόγηση" αποφάσισα να την κάνω εξαιτίας μιας πρόσφατης ανάρτησης που διάβασα σε φιλικό blog.Ποτέ δεν τα είχα γράψει κάπου και πιστεύω πως ήρθε το πλήρωμα του χρόνου.

Το 2001 τον Σεπτέμβρη παρουσιάστηκα στην Πολεμική Αεροπορία.22 Σεπτεμβρίου με παίρνει τηλέφωνο ο πατέρας μου.Ο παππούς μου,και πατέρας του,μπήκε στο νοσοκομείο για κάτι απλές εξετάσεις.Ήταν υγιέστατος.Στα 99 περίπου χρόνια του και υγιέστατος.Έμενε στην Χαλκίδα στο σπίτι του,το πατρικό του πατέρα μου,είχε και κήπο που τον καλλιεργούσε και ζούσε υγιεινά για αυτό δεν χρειάστηκε ποτέ μπαστούνι.Για αυτό δεν είχε ποτέ φαλάκρα και όλα τα δόντια του.Μέχρι λίγα χρόνια πριν πεθάνει έκανε δυο μπάνια την ημέρα ξεκινώντας από Απρίλη-Μάη και φτάνοντας μέχρι Οκτώμβρη.Περίπου 240 μπάνια τον χρόνο!Και για να πάει στην παραλία,με τα πόδια πάντα,ο δρόμος απότομος.

Με τα χίλια ζόρια του βρήκαμε μία γυναίκα να τον βοηθάει,στα τελευταία χρόνια της ζωής του,γιατί εκείνος δεν ήθελε.Είχε μάθει να ζει μόνος του.Την γυναίκα του την είχε χάσει πολλύ νωρίς,από Καρκίνο,όταν ο πατέρας μου ήταν 19.Μετακόμισε μαζί του μία Θεία του πατέρα μου,αδελφή της γυναίκας του,όταν εμεινε χήρα και για κάμποσα χρόνια ζούσαν μαζί.Μέχρι που εκείνη απεβίωσε πρώτη.

Το σπίτι του παππού μου ήταν από τα πιο όμορφα σπίτια και με πολλύ ωραίο κήπο!Έχω υπέροχες αναμνήσεις από εκεί.Το μόνο που μου έμεινε από εκεί είναι τα ημερολόγιά του παππού μου,ένα κλειδί της εξώπορτας και το κρεββάτι που κοιμάμαι στο εξοχικό μου.Ένα κρεββάτι παμπάλαιο με αρχαίο στρώμα που,για συναισθηματικούς,και μόνο λόγους,λόγους δεν αφήνω κανέναν να το πειράξει.Οι γονείς μου με χιλιοπαρακαλάνε να το αλλάξουμε αλλά δεν σηκώνω κουβέντα.

Το,δυστυχώς,είναι ότι ο πατέρας μου με τα αδέλφια του αποφάσισαν να το δώσουν αντιπαροχή και στην θέση του υπάρχει μία πολυκατικοία.Και δεν υπάρχει ούτε μία φωτογραφία του σπιτιού αν εξαίρεσεις μία ασπρόμαυρη από τον Μάιο του 1936 που ήταν ακόμα...οικόπεδο και κάνανε έναν αγιασμό στα θεμέλια για να πάει καλά η οικοδομή.

Από πείσμα άργησα πολύ να πατήσω στην οικοδομή για να δω πως πάει.Γιατί ήμουν εντελώς αντίθετος με την αντιπαροχή για συναισθηματικούς λόγους.Αυτό που θα μετανιώνω πάντα είναι που δε το έβγαλα φωτογραφίες πριν το γκρεμίσουνε.Δεν υπάρχει καμία πρόσφατη φωτογραφία του.

Δεν ξέρω τι με έκανε να πω όλα αυτά.Δεν τα έχω πει πουθενά εκτός του στενού οικογενειακού μου περιβάλλοντος.Απλά μου ξαναήρθαν στη μνήμη με το που διάβασα την τελευταία ανάρτησή στο φιλικό μου blog.Όχι ότι τα είχα ξεχάσει ποτέ.Οι ευχάριστες μνήμες ποτέ δεν λησμονιούνται.Υπάρχουν πάντα σε κάποιο συρταράκι του μυαλού σου για να τις ανασύρεις όποτε νιώθεις ανάγκη να χαμογελάσεις λίγο.

"Έφυγε" σε μία δύσκολη περίοδο της ζωής μου.Μόλις 19 μέρες αφού είχα παρουσιαστεί στο Κέντρο Εκπαίδευσης στην Τρίπολη και ήμουνα ακόμα σε περίοδο προσαρμογής και ψυχολογικά όχι στα καλύτερά μου.


Τον παππού μου δεν θα τον ξεχάσω ποτέ.Και δεν θα πάψω να τον αγαπάω ποτέ!Έχω πράγματά του που μου τον θυμίζουν εξάλλου εκτός από τις αναμνήσεις.Και μία φωτογραφία στο πορτοφόλι μου.

Δεν ξέρω ποιον ενδιαφέρουνε όλα αυτά αλλά χαίρομαι που βρήκα ένα μέρος να τα γράψω.

Τρίτη 23 Φεβρουαρίου 2010

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΑΡΙΘΜΩΝ

Οι αριθμοί που χρησιμοποιούμε σήμερα και που ονομάζουμε "αραβικούς", προέρχονται από την Ινδία και συγκεκριμένα, από τον Ινδό αστρονόμο Αριαμπαχάτα. ( 6ος αιώνας) .Πριν φτάσουμε στους σημερινούς (αραβικούς) αριθμούς, κάθε λαός την ανάγκη να εκφράζεται με αριθμούς, την ικανοποιούσε με τα δικά του συμβολικά σημεία. Άλλα χρησιμοποιούσαν οι αρχαίοι Αιγύπτιοι, άλλα οι Έλληνες, οι Κινέζοι, οι Ρωμαίοι, οι Άραβες.
Οι πρόγονοί μας σκέφτηκαν να χρησιμοποιήσουν σαν συμβολικά σημεία για αριθμούς τα γράμματα του αλφαβήτου, π.χ. α'=1, β'=2, οι Ρωμαίοι χρησιμοποίησαν γραμμές, όπως τα δάκτυλα των χεριών, την παλάμη με τον ανοικτό αντίχειρα για να γράψουν το 5(=V), τις δυο παλάμες για το δέκα.
Το πρόβλημα με το ελληνικό και τη ρωμαϊκό σύστημα αριθμών ήταν η απουσία του μηδενός. Εδώ ήρθαν οι Άραβες που επινόησαν το σύγχρονο δεκαδικό αριθμητικό σύστημα, που περιέχει και τον αριθμό μηδέν.
Σήμερα τα σύμβολα που χρησιμοποιούνται για την παράσταση των αριθμών ονομάζονται ψηφία ή αραβικοί χαρακτήρες και είναι οι εξής: 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 0 και με τον συνδυασμό αυτών των δέκα ψηφίων μπορούμε να δηλώσουμε ένα αριθμητικό ποσό, π.χ. με το συνδυασμό του 1 και του 2 (από μία φορά το καθένα) έχουμε το 12, και το 21. Όσο και να μας φανεί παράξενο, είναι απολύτως αληθινό ότι τελευταίο από όλα τα αριθμητικά ψηφία βρήκαν οι άνθρωποι το 0.
Η διάδοσή των Ινδικών και μετέπειτα... " ονομαζόμενων αραβικών αριθμών " (!!!!) στον αραβικό κόσμο ανάγεται στο 771, όταν κάποιοι Ινδοί μαθηματικοί έφτασαν στη Βαγδάτη. Τον 9ο αιώνα έμποροι έφεραν στην Ευρώπη την αραβική μετάφραση ενός ινδικού χειρογράφου για τους αριθμούς. Αυτό υπήρξε η αφορμή των μετέπειτα παρεξηγήσεων.
Όταν το κείμενο μεταφράστηκε στα λατινικά, τα νέα σύμβολα ονομάστηκαν "αραβικοί αριθμοί". Αυτοί άρχισαν να διαδίδονται στην Ευρώπη το 1200 μ.Χ. και η γραφή τους υπέστη πολλές τροποποιήσεις.
Το 1299, στη Φλωρεντία, απαγορεύτηκε η χρήση τους κατά τις εμπορικές συναλλαγές επειδή ήταν εύκολη η παραποίησή τους (για παράδειγμα, το 0 εύκολα μετατρεπόταν σε 6). Η γραφιστική τους ποικιλομορφία συνεχίστηκε μέχρι το 1445, ημερομηνία επινόησης της τυπογραφίας.
Αντίθετα, οι αριθμοί που χρησιμοποιούνταν στον αραβικό κόσμο μοιάζουν περισσότερο με τους αρχικούς ινδικούς αριθμούς.

Το παρακάτω βίντεο ίσως σε κάποια σημεία είναι λιγάκι "υπερβολικό" αλλά το βρήκα εξαιρετικά ενδιαφέρον...


Τετάρτη 17 Φεβρουαρίου 2010

Περί καφέ...η πως αντιμετωπίζουμε τις δυσκολίες

Αν είσαι σε κατάσταση "μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα", προφανώς έχεις φτάσει σ' αυτό το σημείο είτε κολυμπώντας , .είτε σκαρφαλώνοντας.!!!
Παρεμπιπτόντως από καφέ πως πάμε... ;;;;;;;;

Και μία μικρή σφυγομέτρηση...

Μπροστά στις δυσκολίες είσαι:

α)Καρότο
β)Αυγό
γ)Κόκκος καφέ

Δείτε,προβληματιστείτε και απαντείστε!


Παρασκευή 12 Φεβρουαρίου 2010

Αφιερωμένο στα παιδιά...

Υπάρχει τίποτα πιο σημαντικό στην ζωή του γονιού από την ευτυχία του παιδιού του; Υπάρχει πιο αισιόδοξη εικόνα από αυτήν ενός μικρού παιδιού όταν ξεσπά σε γέλια;Υπάρχουν πιο υπέροχα λόγια που θα μπορούσε να πει ένας γονιός στα παιδιά του...

Αφιερωμένο στους φίλους μου και στα παιδιά τους.






Δευτέρα 8 Φεβρουαρίου 2010

Το ραγισμένο δοχείο

Πόσο εύκολο είναι να μετατρέψεις την αδυναμία κάποιου σε δύναμη;Πόση σοφία και γνώση χρειάζεται;Καμιά φορά αναρωτιέμαι αν είχαν όλοι οι άνθρωποι την ικανότητα να μετατρέψουν τα αρνητικά στοιχεία τους σε θετικά και να τα χρησιμοποιήσουν με μαεστρία και σύνεση πόσο καλύτερος θα ήταν ο κόσμος γύρω μας.



Επίσης ένα μικρό αφιέρωμα στον Αρχάγγελο της Κρήτης για τα 30 χρόνια από τον θάνατό του.

Ο θούριος του Ρήγα-Φεραίου Βελεστινλή

Παρασκευή 5 Φεβρουαρίου 2010

Το σοφό πουλί

Πρόσεξε την απληστία
ζήλια φθόνο και κακία
Ζήτα πάντα την αλήθεια
Μάθε κάθε σου συνήθεια

Φίλε μου μην ξεχαστείς
και όσα σου 'πε να θυμηθείς
Ξύπνιο να έχεις το μυαλό
και να μην κάνεις το κακό...

Το παρακάτω βίντεο εμένα μου άρεσε αρκετά.Ένας άλλος τίτλος του θα μπορούσε να είναι η παροιμία "Όποιος θέλει τα πολλά χάνει και τα λίγα" ή "Όποιος βιάζεται σκοντάφτει".Πάντως καλό είναι να ακούμε και τους άλλους πριν περάσουμε στην πράξη.

Βεβαίως το να ακούς,στις μέρες μας,έχει γίνει πολύ δύκολο.Οι περισσότεροι νομίζουμε ότι τα ξέρουμε όλα και όχι μόνο δεν ακούμε αλλά κάνουμε κι τους έξυπνους.Δεν είναι σωστό να ακούς κάποιον με μεγαλύτερη πείρα η εμπειρία σε ένα θέμα.

ΣΟΦΟ ΕΙΝΑΙ!!

Υ.Γ.:Το ποιήμα στην αρχή της ανάρτησης δεν είναι δικό μου.Παραποιήσα ελαφρώς ένα παλιό τραγούδι του Νίκου Πιλάβιου από τον δίσκο "Ο Παραμυθάς" ώστε να ταιριάζει με την ανάρτηση μου.Η παραποίηση έγινε χωρίς την άδεια του δημιουργού και ελπίζω να με συγχωρέσει.Για την ιστορία το γνήσιο είναι αυτό:

Πρόσεξε την λαιμαργία
ζήλια φθόνο και κακία
Ζήτα πάντα την αλήθεια
Μάθε κάθε σου συνήθεια

Παραμυθά μην ξεχαστείς
κι όσα σου 'πε να θυμηθείς
Ξύπνιο να 'χεις το μυαλό
και να μην κάνεις το κακό
Πρόσεξε Παραμυθά...