ΚΩΔΙΚΟΣ:ΜΑΗ00821 (ό,τι και να σημαίνει αυτό... :-) )

Σας παραθέτω τη πρώτη σκηνοθετική απόπειρα ενός νεοεκκολαπτόμενου σκηνοθέτη.Άριστοι φωτισμοί και ικανοποιητική ποιότητα εικόνας.Οι φωνητικές παρεμβάσεις στο τέλος του βίντεο,του σκηνοθέτη και του γραφόντα,ίσως να μην συνάδουν με το υπόλοιπο περιεχόμενο.Προσθέτουν όμως αυτό το κάτι (που θέλει...)

Καλό ταξίδι Γιάννη...

Ο Γιάννης Δαλιανίδης, σκηνοθέτης και σεναριογράφος από τους πιο εμπορικούς του ελληνικού κινηματογράφου, γεννημένος στη Θεσσαλονίκη στις 31 Δεκεμβρίου του 1923, μεγάλωσε από θετούς γονείς. Ξεκίνησε την καριέρα του, ως χορευτής και χορογράφος, με καλλιτεχνικό ψευδώνυμο Γιάννης Νταλ. Από το 1958 άρχισε να γράφει σενάρια για κινηματογραφικές ταινίες, με πρώτο το σενάριο της ταινίας «Το τρελοκόριτσο». Η σκηνοθετική του καριέρα «ανέτειλε» το 1959 με την ταινία «Η μουσίτσα». Την ίδια χρονιά βγήκε στο πανί η ταινία «Λαός και Κολωνάκι». Το 1961 ξεκινά τη συνεργασία του με την εταιρία Φίνος Φιλμς. Με την ταινία του «Ο κατήφορος», ο Γιάννης Δαλιανίδης καθιερώνει άλλη μία πρωταγωνίστρια του Ελληνικού Κινηματογράφου, τη Ζωή Λάσκαρη, όπως άλλωστε, έκανε αργότερα με πολλές άλλες ηθοποιούς, ανάμεσά τους την αδερφική του φίλη Μάρθα Καραγιάννη. Με τον «Κατήφορο» η ως τότε Ζωή Κουρούκλη, βαφτίζεται από τον σκηνοθέτη, Ζωή Λάσκαρη, για να μη συνδέεται με την συνόνόματη και συνεπώνυμή της ξαδέρφη, που εκείνη την εποχή έκανε επιτυχημένη καριέρα ως τραγουδίστρια. Μετά τον Κατήφορο, η καριέρα του Γιάννη Δαλιανίδη εκτινάσεται στα ύψη, ακολουθεί η δημιουργία σειράς ταινιών κυρίως μιούζικαλ, χαρακτηρισμό τον οποίο ο ίδιος δεν αποδέχεται, επιμένοντας στον όρο «μουσικές κωμωδίες». Συνολικά σκηνοθέτησε περισσότερες από 60 ταινίες και στις περισσότερες είχε γράψει ο ίδιος το σενάριο. Από τη δεκαετία του ΄70 μπαίνει και στον χώρο της τηλεόρασης σκηνοθετώντας σειρές, που άφησαν εποχή, όπως το Λούνα Πάρκ (1974-1981), τα Λιονταράκια, το Ρετιρέ, οι Μικρομεσαίοι, Στραβά κι Ανάποδα, Το τρίτο στεφάνι (1995) και το τελευταίο σήριαλ με τίτλο Μικρές Αμαρτίες (1999). Στις συνεντεύξεις του αρεσκόταν να μιλά για τα παιδικά του χρόνια στη Θεσσαλονίκη και για την αγάπη του για τον χορό και τον κινηματογράφο. Η καριέρα του, ως ηθοποιού, σε ηλικία 10 μόλις χρόνων, ξεκίνησε από το παιδικό θέατρο. Όπως έλεγε ο ίδιος «σε ό,τι καλλιτεχνικό, τρύπωνα». Σε ερώτηση, μάλιστα, για το πώς προέκυψε η αγάπη του για το σινεμά, ο Γιάννης Δαλιανίδης είχε πει πως όταν ήταν μικρός, σε έναν από τους χώρους της Διεθνούς Εκθεσης Θεσσαλονίκης υπήρχε ένα άσπρο πανί, που προβάλλονταν διαφημίσεις. «Ηταν μαγευτικό αυτό. Με χάραξε και από εκεί ξεκίνησαν όλα». Πολύ συχνά στις συνεντεύξεις του μιλούσε και για τη μητέρα του, τη γυναίκα που τον είχε υιοθετήσει, αποκαλύπτοντας μάλιστα πως η αγάπη του γι αυτήν δεν τον άφησε να φύγει στο εξωτερικό και να κάνει καριέρα εκεί. «Μου φαινόταν αδιανόητο να αφήσω μια γριούλα μετά από όσα είχε προσφέρει σε μένα».

Άλλος ένας αξιόλογος άνθρωπος "έφυγε". Με τεράστιο ταλέντο και έχοντας αναδείξει πολλούς αξιόλογους ηθοποιούς μέσα απο τις ταινίες που σκηνοθέτησε.Ένα από τα πολλά καλά των ταινιών του ήταν ότι τις έβλεπες ξανά και ξανά.Ας ήξερες πλέον το σενάριο απέξω και τις ατάκες νεράκι.Εκείνες τις δεκαετίες ο κινηματογράφος είχε κάτι μοναδικό.Είχε μαγεία.Ταινίες σαν του παλιού Ελληνικού Κινηματογράφου δε ξαναβγαίνουν.

Δε ξέρω γιατί αλλά ο θάνατός του με άγγιξε.Δεν τον ήξερα καλύτερα από τους υπόλοιπους Μεγάλους τις εποχής εκείνης.Όταν όμως άκουσα στη τηλεόραση,τυχαία,για το θάνατό του,από νεφρική ανεπάρκεια,μια χορδή της καρδιάς γραντζουνίστηκε.

Καλό ταξίδι Γιάννη.Τα χαιρετίσματά μου στον Κυρ-Γιώργη.Καθώς θα μας βλέπετε από το δικό σας Λούνα-Παρκ.Παρέα με όλους τους υπόλοιπους.

Δύο στιγμιότυπα με τον,Κυρ-Γιώργη,από το Λούνα -Παρκ του Γιάννη Δαλιανίδη.Μία αξιόλογη σειρά που η ΕΡΤ αποφάσισε να εξαφανίσει.Μαζί με πολλές άλλες.

Ευχαριστούμε ΕΡΤ...

ΑΓΑΠΗΣ...

 δίδαγμα.Η φύση διδάσκει.Γιατί επιμένουμε στην ημιμάθεια;

Μουσική Διαδρομή

Το πέτυχα στο ραδιόφωνο το πρωί μετά από πολλά χρόνια...

Αγαπημένο τραγούδι και είπα να το μοιραστώ μαζί σας.

Στίχοι: Μάνος Ελευθερίου
Μουσική: Χρήστος Νικολόπουλος
Πρώτη εκτέλεση: Μιχάλης Δημητριάδης & Ελένη Τσαλιγοπούλου

Κάποιοι φίλοι μας τις νύχτες που τους λεν αλήτες
και μας βλέπουν και μας γνέφουν απ' τους ουρανούς
έρχονται μες στα σκοτάδια σαν τους λωποδύτες
παίζουν και πονούν και μας τραγουδούν
τα κιτάπια τους που δεν τα πιάνει ο νους

Στων αγγέλων πάμε πάμε τα μπουζούκια
που είναι σαν τις μέρες τις βυζαντινές
πέταξε τα μαύρα τα γνωστά σου λούσα
και βάλε στην ψυχή σου ανθρώπινες φωνές

Κάποιοι άγνωστοι τις νύχτες χρόνια ισοβίτες
ψέλνουνε κάτι τραγούδια αγιασμένα πια
στου παράδεισου την πύλη σαν τους αλφαμίτες
τα τραγούδια τους και το χάδι τους
τα τραγούδια τους μας λεν και κλαιν σιγά

Στων αγγέλων πάμε πάμε τα μπουζούκια
που είναι σαν τις μέρες τις βυζαντινές
πέταξε τα μαύρα τα γνωστά σου λούσα
και βάλε στην ψυχή σου ανθρώπινες φωνές

Κάποιοι φίλοι μας τις νύχτες που τους λεν αλήτες
και μας βλέπουν και μας γνέφουν απ' τους ουρανούς
έρχονται μες στα σκοτάδια σαν τους λωποδύτες
παίζουν και πονούν και μας τραγουδούν
τα μεράκια τους που δεν τα πιάνει ο νους

Καλή ακρόαση...